Pagwagian ang tukso!

Unang linggo ng Kuwaresma

Mt. 4: 1 - 11

Mapagnilayan lamang natin ang diwa ng tukso, mapagwawagian na natin ito.  Ngunit ang mas mahalaga, dahil napagwagian na ito ni Kristo, siya rin ang ating takbuhan twing tayo'y natutukso.  Anu-ano ang mga tukso ng ating buhay na kailangan nating mapagwagian?

Una, ang tukso ng pagkain at yaman

Sinabi ni Hesus, “Hindi lamang sa tinapay nabubuhay an tao, kundi sa Salitang namumutawi sa bibig ng Diyos.”  Maaaring pagkain at kayamanan ang bumubuhay sa ating katawan, ngunit ang mga ito’y kasangkapan lamang sa tunay nating dapat tanggapin, ang Salita ng Diyos na nagbibigay-buhay sa ating isip, puso, at kaluluwa.

Ikalawa, ang tukso ng kapangyarihan

“Magpatihulog ka upang iligtas ka ng mga anghel,”  tukso ng diyablo.  Sagot ni Hesus, “Hindi mo ilalagay sa pagsubok ang Panginoong Diyos.”
Oo, may kapangyarihan si Hesus bilang Anak ng Diyos, ngunit ito’y ginamit upang paglingkuran ang tao.  Wika ni Hesus, “Gayon din naman ang Anak ng Tao ay hindi naparito upang paglingkuran, kundi upang maglingkod at ibigay ang kaniyang buhay na pangtubos sa marami.” (Mat. 25: 28) 

Ikatlo, tukso ng pagsamba sa sarili

Ang ikatlong tukso ang pinakamatindi sa lahat, ang sambahin ang sarili.  Ngunit sigaw ni Hesus, “Lumayo ka, Satanas, nakasulat, ‘Ang Panginoong mong Diyos ang iyong sasambahin.  Siya lang ang iyong palilingkuran.’”
Kapag dumating na ang mga sandali na tila wala na tayong panahon sa paglililingkod sa Diyos, nawa’y matauhan tayo kung ano o sino ang dinudiyos natin, magsisi, at magpanumbalik sa Diyos.  Aapaw muli ang biyaya sa atin.

Pag-usapan:  Paano natin mapagwawagian ang mga tukso ng atin buhay?

Bibliarasal Taon A

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Buhay na pananampalataya

Image
Ika-5 Linggo ng karaniwang panahon MATEO 5:13-16 Kung matutupad lamang natin ang mga nakasaad sa mga pagbasa, walang maghihirap sa ating kapwa.  Ngunit bakit hindi natutupad ito?  Ang sanhi ay nasa kawalan ng kalidad ng pagsasabuhay ng ating pananampalataya. Saad ni Santiago, “Ang pananampalatayang walang gawa ay patay.”  (Santiago 2: 17)  Kung ang pananaw natin sa pananampalataya ay pagbabasbas lamang at hindi lumalabas sa apat na sulok ng simbahan, at kung tayo’y nananalangin ngunit wala naman tayong ginagawa, walang saysay ang pananampalataya natin. Sa ebanghelyo, hinanamon tayo ni Hesus na maging asin ng lupa at liwanag ng mundo.  Magagawa lamang natin ito kung tayo’y puspos ng Espiritu Santo, may matibay na pananampalataya na nakikita sa ating mga salita at gawa sa ikababago ng buhay natin at ng ating kapwa. Ang pananampalataya’y natututunan, isinasabuhay, at nakapagbubuo ng komunidad.  Iyan ang mensahe ng mga Obispo ng Pilipinas sa Taon ng...
Read more

Manalangin lagi, huwag manghinawa

Ika-29 linggo ng karaniwang panahon, 17 Okt. 2010, sanggayong C, LUKE 18:1-8 Huwag tayong tumigil sa panalangin. Minsan, alam natin na pinapakinggan ng Diyos ang mga panalangin natin.  Ngunit kadalasan, naiisip din natin na tila  natutulog Siya at hindi sinasagot ang mga dasal natin.    Nakikinig ba talaga ang Diyos sa atin? Bakit kaya matapos nating ipagdasal ang mga minamahal natin na gumaling, wala pa ring nangyayaring mirakulo; na sana makapasa tayo sa board exam natin ngunit bagsak pa rin.    Iminumungkahi ni Hesus na tayo’y magdasal gaya ng pagdarasal ng babaeng balo na hindi tumigil sa kanyang pagnanais na makamit ang katarungan dahil sa pagkamatay ng kanyang asawa. Ibinigay ng hukom ang katarungang hinihingi dahil sa pagpupumilit nito.    Alam ng Diyos kung ano ang nararapat at mabuti para sa atin. Kaya minsan “ OO” ang tugon Niya sa ating panalangin, minsan naman ay “ Hindi” o hindi pa ngayon.  Ang mahalaga lamang ay nananatili ...
Read more

Buhay Kabanalan

Image
Ika-6 Linggo ng Karaniwang panahon Mk. 5: 38 - 48 Sa Ebanghelyo, pinalalalim ni Hesus ang bawat pagkakaintindi ng tao ukol sa pagsunod sa batas ng Diyos: “Narinig ninyong sinabi, ‘Mata sa mata at ngipin sa ngipin.’ Ngunit sinasabi ko sa inyo, huwag ninyong paghihigantihan ang masamang tao. Kung sinampal ka sa kanang pisngi, iharap mo rin sa kanya ang kaliwa.” Sa ating kapanahunan, kapag ang isang tao’y banal, tila siya’y kakaiba at hindi nakikiayon sa nakararami.  Katanggap-tanggap sa kultura natin na “tayo’y tao lamang”.  Dalawa ang bunga ng pananaw na ito:  una, maaaring maisip na hindi na maaaring maging banal ang tao; ikalawa, kung sakaling siya’y banal, tila likas siyang banal at nanggaling sa isang banal na pamilya.  Sa dalawang halimbawang ito, nawawala ang isa at pinakamahalagang sangkap ng buhay-kabanalan - ang Diyos ang pinagmulan at patutunguhan ng buhay - kabanalan.    Paano natin maisasabuhay ang tunay na kabanalan? Una, ang kabanala’y...
Read more