Bibliarasal

Ikalawang linggo ng Kuwaresma, Taon A Mateo 17: 1 - 9 Araw-araw nagbabago tayo, sa kabutihan o sa kasamaan.  Pagbabago ang tema ng Ebanghelyo, simula sa pagbabagong-anyo ni Hesus sa Bundok ng Tabor.  Pagbabago rin ang alok kay Abram sa pagsunod niya sa Diyos; ang kanyang buong lipi ay pagpapalain ng Diyos. Saan tayo maaaring magbago?  Ipagdasal natin na humantong tayo sa kaganapan ng ating pagkatao kay Kristo. Binanggit din sa ikalawang pagbasa ang Mabuting Balita.  Si Kristo rin ang Mabuting Balita.  Ang kanyang mensahe'y nakapagpapabago ng ating pagkatao.  Ikatlo, bigyang-tuon na natin ang pagiging Simbahan natin bilang tinipon ng Diyos.  Ito'y bayang banal.  Gaano ba tayo nagiging kawangis ni Kristo sa pagiging Simbahan natin?

Unang linggo ng Kuwaresma Mt. 4: 1 - 11 Mapagnilayan lamang natin ang diwa ng tukso, mapagwawagian na natin ito.  Ngunit ang mas mahalaga, dahil napagwagian na ito ni Kristo, siya rin ang ating takbuhan twing tayo'y natutukso.  Anu-ano ang mga tukso ng ating buhay na kailangan nating mapagwagian? Una, ang tukso ng pagkain at yaman Sinabi ni Hesus, “Hindi lamang sa tinapay nabubuhay an tao, kundi sa Salitang namumutawi sa bibig ng Diyos.”  Maaaring pagkain at kayamanan ang bumubuhay sa ating katawan, ngunit ang mga ito’y kasangkapan lamang sa tunay nating dapat tanggapin, ang Salita ng Diyos na nagbibigay-buhay sa ating isip, puso, at kaluluwa. Ikalawa, ang tukso ng kapangyarihan “Magpatihulog ka upang iligtas ka ng mga anghel,”  tukso ng diyablo.  Sagot ni Hesus, “Hindi mo ilalagay sa pagsubok ang Panginoong Diyos.” Oo, may kapangyarihan si Hesus bilang Anak ng Diyos, ngunit ito’y ginamit upang paglingkuran ang tao.  Wika ni Hesus, “Gayon din naman ang Anak ng Tao a

Ika-6 Linggo ng Karaniwang panahon Mk. 5: 38 - 48 Sa Ebanghelyo, pinalalalim ni Hesus ang bawat pagkakaintindi ng tao ukol sa pagsunod sa batas ng Diyos: “Narinig ninyong sinabi, ‘Mata sa mata at ngipin sa ngipin.’ Ngunit sinasabi ko sa inyo, huwag ninyong paghihigantihan ang masamang tao. Kung sinampal ka sa kanang pisngi, iharap mo rin sa kanya ang kaliwa.” Sa ating kapanahunan, kapag ang isang tao’y banal, tila siya’y kakaiba at hindi nakikiayon sa nakararami.  Katanggap-tanggap sa kultura natin na “tayo’y tao lamang”.  Dalawa ang bunga ng pananaw na ito:  una, maaaring maisip na hindi na maaaring maging banal ang tao; ikalawa, kung sakaling siya’y banal, tila likas siyang banal at nanggaling sa isang banal na pamilya.  Sa dalawang halimbawang ito, nawawala ang isa at pinakamahalagang sangkap ng buhay-kabanalan - ang Diyos ang pinagmulan at patutunguhan ng buhay - kabanalan.    Paano natin maisasabuhay ang tunay na kabanalan? Una, ang kabanala’y galing sa Diyos Ama Tayong

Ika-5 Linggo ng karaniwang panahon MATEO 5:13-16 Kung matutupad lamang natin ang mga nakasaad sa mga pagbasa, walang maghihirap sa ating kapwa.  Ngunit bakit hindi natutupad ito?  Ang sanhi ay nasa kawalan ng kalidad ng pagsasabuhay ng ating pananampalataya. Saad ni Santiago, “Ang pananampalatayang walang gawa ay patay.”  (Santiago 2: 17)  Kung ang pananaw natin sa pananampalataya ay pagbabasbas lamang at hindi lumalabas sa apat na sulok ng simbahan, at kung tayo’y nananalangin ngunit wala naman tayong ginagawa, walang saysay ang pananampalataya natin. Sa ebanghelyo, hinanamon tayo ni Hesus na maging asin ng lupa at liwanag ng mundo.  Magagawa lamang natin ito kung tayo’y puspos ng Espiritu Santo, may matibay na pananampalataya na nakikita sa ating mga salita at gawa sa ikababago ng buhay natin at ng ating kapwa. Ang pananampalataya’y natututunan, isinasabuhay, at nakapagbubuo ng komunidad.  Iyan ang mensahe ng mga Obispo ng Pilipinas sa Taon ng mga Laiko noong 2014, “Calle

Sabado sa ikaapat na linggo sa karaniwang panahon Mc 6: 30 - 34 Hindi maipinta ang habag sa puso ni Hesus para sa mga tao.  Kahit kailangan silang magpahinga, hindi niya maatim na hindi sila alagaan. Sa lumang tipan, si Solomon ay hinilingan ng Diyos kung ano ang nais nito.  Sa dinami-rami ng mga hihilingin, hindi kapangyarihan ni kayamanan ang hiningi, kundi karunungan. Ang karunungan ay isang biyayang nanggagalin sa Maykapal.  Ito'y ang kapasidad makita ang liwanag, ang tama, at ang makatuwiran.  Ang taong marunong ay maka-Diyos at makakapwa.  Ganito rin ang puso ni Hesus, puno ng habag sa mga taong minamahal ng Diyos. Hilingin natin, hindi ang kapangyarihan, ni kayamanan, kundi karunungan ng makalangit na bagay, upang masilayang ganap ang puso ng Diyos na tigib sa pag-ibig.

Biyernes ng Ikaapat ng Linggo ng  karaniwang panahon Marcos 6: 30 - 34 Isinalaysay ng ebanghelyo ang pagkamatay ni Juan Bautista.  Kung sino pang pinugutan ng ulo, siyang pang nananatili sa ating alaala na tinanggap ang putong ng kaluwahatian ng Diyos; samantalang hi Herodes, kahihiyan ang napala, at tulad ng mga napapahiya dahil sa kasalanan, tila ay ipakita ang kanilang ulo. Sa unang pagbasa, isinalaysay ang mga kahanga-hangang ginawa ni Dabid at kung paano siyang pinagpala ng Diyos; kahit na siya'y nagkasala, pinatawad ng Diyos ang kanyang mga kasalanan. Ipagdasal natin ang ang buhay nati'y magningning tulad kina Juan Bautista't Haring Dabid at hindi sa kahihiyang tulad ni Herodes.  Ito ang ating mga gabay: Una, magpakumbaba - ang buhay nati'y isang salamin ng presensya ng Diyos at hindi atin.   Magpakumbaba tayo upang ang Diyos ang mamutawi sa atin. Ikalawa, maging tapat sa Diyos - huwag magpapatalo sa kasalanan at makasalang gawi sapagkat ang Diyos a

Miyerkules sa ika-4 linggo ng karaniwang panahon Marcos 6: 1 - 6 Kahit pawang maganda lahat ang binubunyag ni Kristo bilang Mesiyas, sarado pa rin ang puso ng ibang mga Israelita sa kanyang pagdating.  Sinabi na lamang ni Hesus na hindi tanggap ang propeta sa kanyang sariling bayan.  Nagpatuloy na lamang siya sa ibang lugar. Sadyang ganito ang estado ng kasalanan, nagsasara ang pakikipag-ugnayan natin sa Diyos; nagdidilim ang ang puso't isipan laban sa ating kapwa.  Ngunit humingi tayo ng tawad sa kanya.  Huwag tayong magmalaki sapagkat hindi tayo Diyos.  Patuloy tayong magpakumbaba sa kanya't magmahal sa ating kapwa. May matutunan nawa tayo sa karanasan ni Dabid.  Lugmok na sa lupa ang kanyang estado sa kanyang kapakumbabaan.  Alam niya ang kasalanang kanyang ginawa.  Malapit na siyang parusahan ng anghel.  Ngunit pinigil ito ng Diyos dahil nahabag siya kay Dabid.  Inamin pa rin niya ang kanyang pagkakasala.  Sabi niya, nararapat lamang na siya'y parusahan. It

Martes sa ika-4 linggo ng karaniwang panahon Marcos 5: 21 - 43 Malaki ang nagagawa ng isang buhay na pananampalataya.  Kahit di mapatunayan ng siyensya, kung ang mirakulo'y uukol ito'y tinadhana ng Diyos.  Ang babaeng dinurugo'y matagal nang nagdurusa, sabi'y "Kahit mahawakan ko lamang ang laylayan ng kanyang damit, ako ay gagaling." Ito'y pananampalataya. Sa kahuli-huliha'y binuhay ni Kristo ang patay na dalaga.  Magkaroon tayo ng tunay at matibay na pananampalataya kay Kristo. Si Dabid ay nagbabayad ng kanyang pagkakautang sa Diyos.  Ang pinakahuli'y kahit nag-aklas ang kanyang anak na si Absalom laban sa kanya, hindi niya ito ginantihan.  At ngayo'y pinatay si Absalom.  Abot-abot sa hukay ang kanyang pagtangis. Ang pagpapakumbaba'y kondisyon ng tunay na panananalig sa Diyos.  Kahit nangyari ito sa buhay ni Dabid, sa paghingi niya ng tawad sa Panginoon, nagpakumbaba siya, hindi siya lumaban sa kanyang anak, at tinangi

Martes sa ikalimang linggo ng karaniwang panahon, taon 2 Mark 7:1-13 Tinuligsa ni Hesus ang mga paratang ng mga pariseo na hindi siya sumusunod sa batas.  Ngunit ang totoo'y ang mga pariseo ang tumalikod sa Diyos na buhay sa pagsunod nila sa kanilang ginawang tradisyon.  Ang mga utos ay hindi diyos, kundi ang Diyos ang may-ari ng kanyang mga utos.  Mas tangkilikin natin ang Diyos na buhay sa pakinig natin sa ating mga puso kung ito'y katulad ng kanyang pag-ibig. Sa unang pagbasa, si Solomo'y nanalangin nang taimtim sa Diyos.  Ito ang tunay na panalangin, ang tangkilikin ang Diyos na tumutupad ng mga panalangin, hindi ang panalingin natin.  Bandang huli, ang tunay na panalangi'y tulad ng ating mga hinihingi, kundi kung ano ang maibibigay natin - ang sarili nating pagsunod sa kanyang kalooban.