Bibliarasal

ika-13 linggo ng Pangkaraniwang panahon, sanggayong C, Ebanghelyo: Lukas 9: 51 - 62 Walang ibang makapagbibigay ng kasiyahan maliban sa isang buhay na nakatalagang sumunod sa kalooban ng Diyos. Maihahambing natin buhay natin sa isang higad mahilig kumain ng mga dahon at nakapipinsala sa mga pananim; ngunit kung buuin na nito ang kayang bahay ay nagsisimula na siyang maging isang magandang paru-paro.  Kung ang hahangarin lamang natin ay ang kasiyahan natin, maaaring hindi na natin matatagpuan ang ating sarili.  Ngunit kung papasukin natin ang proseso ng pagkamatay ng ating sarili at pagsunod kay Kristo, tiyak na matatagpuan natin ang ating mga sarili at ang tunay nating kaligayahan. Kung sundin natin ang ating sariling hilig, malamang hindi tayo mamumunga tulad ng bayang Samaritano na ayaw papasukin si Kristo.  Ngunit kung susundan natin si Kristo, makakamit natin ang tunay na buhay.  Nawa'y mapasaimbabaw natin ang mga balakid buhay tungo sa tunay nating pagsuno...

Ika-20 ng Hunyo, 2010,  ika-12 Linggo ng Karaniwang Panahon, sanggayong panahon C, Pagbasa: LUKE 9 : 18 - 24 Nalaman natin sa mga alagad sa pamamagitan ni San Pedro kung sino si Jesus.  Siya ang Kristo ng Diyos.  Mahalaga ito sapagkat ang pagkakilala ni Jesus ay siyang daan tungo sa matatag na pananampalataya.    Ngunit ang pananampalataya ay kailangang bigyang  buhay ng pag-ibig at ito’y nangyayari sa pagsunod sa kanyang mga utos.  Sa pagsunod nito’y ipinapakita natin ang ating pagmamahal sa Diyos.    Paglimot sa sarili ang unang hakbang tungo sa pagmamahal sa kanya.  Subalit dito pa lang ay marami nang sagabal.  Sa lahat na may pananampalataya na laging sumusunod sa kalooban ng Diyos, naryan ang mga tulong-spiritual na magbibigay-lakas upang maging matatag ang katapatan natin sa Panginoon.    Kahit ang mga pang-araw-araw na mga pasanin sa buhay na animo’y mga mabibigat na krus ay nagiging magaan at tuluyang naghahat...

Ika-13 ng Hunyo, 2010, ika-11 Linggo ng Pangkaraniwang panahon, sanggayong panahon C, Ebanghelyo: LUKE 7 : 36 - 8 : 3 Di ba ang pagpapatawad ay gawain ng isang nagmamahal?  Sa isang pinapatawad, kapag ito’y isang malaking pagkakasala ay nagdudulot ng kaukulang pagtanaw ng utang na loob.  Kaya naman, sa mga umiibig nang tapat at sila’y nagsisisi, naroon ang pagbabago.    Magkasama lagi ang pag-ibig at pagpapatawad sa buhay ng isang Kristiyano.  Kailangan natin ang mapagpatawad na pag-ibig ng Diyos upang maihango tayo sa kaalipinan ng kasalanan.  Totoo, kinalulugdan ng Diyos ang mga makasalanang nagsisi at pinapatawad sila.    Dahil dito’y nadarama natin ang ating kahalagahan bilang mga anak ng Diyos.  Halina, tayo’y magsisi tulad ng makasalanang babae na nagsisi at tumanggap ng pagpapatawad, na siyang dahilan upang siya’y magmahal nang labis.   (Fr. Dingdong Penolio)